Ze względu na brak wielu składników odżywczych w dzisiejszej diecie, w rezultacie czego nasila się występowanie chorób przewlekłych a wśród nich cukrzycy, postaramy się rozszerzyć naszą ofertę. Wykażemy i uzasadnimy konieczność dodatkowego suplementowania standardowego pożywienia.

Dość obszernie wyjaśniliśmy dwa podstawowe aspekty zdrowia a mianowicie:

• równowaga kwasowo-zasadowa (właściwe pH płynów ustrojowych)
• właściwa ilość krzemu w organizmie

Należy zadbać również o właściwą ilość takich mikroelementów jak cynk(Zn), miedź(Cu), magnez(Mg), chrom(Cr), oraz złoto(Au).

Cynk jest jednym z minerałów śladowych w organizmie, którego ilość ocenia się na 1,5g - 2,2g. Występuje on jako składnik około 70 enzymów biorących udział w różnorodnych przemianach ustrojowych. Cynk jest niezbędny w syntezie białka oraz kwasów nukleinowych, kieruje kurczliwością mięśni, bierze udział w tworzeniu insuliny. Odgrywa ważną rolę w utrzymaniu równowagi kwasowo - zasadowej. Zapewnia prawidłową czynność prostaty oraz narządów rozrodczych. Badania wykazały, że cynk ma istotny wpływ na czynności mózgu. Jest niezbędny do utrzymania optymalnego stężenia witaminy A we krwi i jej zużycia przez tkanki. Cynk bierze udział w wytwarzaniu prostaglandyn regulujących ciśnienie krwi, rytm pracy serca, funkcje wydzielnicze skóry czy poziom cholesterolu. Korzystne działanie cynku na organizmy polega, poza ogólną poprawą metabolizmu, na przyspieszeniu gojenia ran, zwłaszcza ubytków skóry, poprawie sprawności umysłowej oraz na ochronie plamki żółtej oka przed zmianami zwyrodnieniowymi. Ułatwia pozbywanie się białych plam na paznokciach, przywraca uczucie smaku. Utrzymuje odporność skóry na infekcje, jak również uczestniczy w detoksykacji alkoholu w wątrobie. Korzystnie wpływa na proces wzrostu. Cynk poprawia sprawność intelektualną a w wieku starszym zapobiega rozwojowi demencji starczej. Cynk jest niezbędny do prawidłowego wytworzenia się narządów płodu w okresie ciąży.

Pierwszymi objawami niedoboru cynku są: kurza ślepota, brak apetytu, brak popędu płciowego, niedostateczne wykształcenie cech płciowych, choroby skóry, drżenie kończyn, karłowatość, łamliwe paznokcie, łamliwość i wypadanie włosów, niedobór pigmentu, objawy starzenia się, podatność na zakażenie, przedłużająca się suchość oczu, rozstępy w skórze, stany depresyjne i trudności z chodzeniem, upośledzenie smaku, wydłużony czas gojenia się ran, uczucie znużenia. U młodych kobiet często występują zaburzenia miesiączkowania. Przy niedoborze cynku występuje natychmiast spowolnienie procesów wzrostu. Szybko też występują dolegliwości jak nagłe pojawienie się zmarszczek, fałd skórnych i "kurzych łapek". Objawami niedoboru są również znaczny wzrost tolerancji na glukozę, zmiany w gospodarce hormonalnej i aktywności enzymów, zwiększone niebezpieczeństwo infekcji, cukrzyca. Trzeba pamiętać, że stosowanie pigułek antykoncepcyjnych oraz długotrwałych kuracji odchudzających bez odpowiedniej suplementacji mineralnej obniżają poziom cynku. Szczególnie narażeni na niedobory cynku są również wegetarianie oraz osoby stosujące różne diety odchudzające i głodówki.

Miedź jest pierwiastkiem śladowym występującym w całym organizmie, przy czym ponad połowa znajduje się w mięśniach i kośćcu. Największa koncentracja miedzi występuje w wątrobie, mózgu, sercu i nerkach. Miedź wchodzi w skład wielu enzymów i bierze udział w wielu procesach przemian metabolicznych. Uczestniczy w syntezie hemoglobiny i razem z żelazem bierze udział w procesach utleniania i dostarczaniu tlenu, szczególnie wrażliwej na niedotlenienie, tkance nerwowej. Miedź chroni komórki przed niszczącym działaniem wolnych rodników, jest niezbędna do utleniania żelaza dwuwartościowego na przyswajalne trójwartościowe, uczestniczy w zwrotnym wykorzystaniu żelaza w przewodzie pokarmowym wspomagając jego wchłanianie w jelicie cienkim. Miedź wchodzi w skład enzymów niezbędnych w procesach tworzenia kolagenu, elastyny, melaniny i hormonopodobnych związków - prostaglandyn, biorących udział w regulacji ciśnienia krwi, pracy serca, gojeniu wrzodów żołądka i likwidacji stanów zapalnych. Optymalny poziom miedzi we krwi zapobiega chorobom serca.

Niedobór miedzi zaburza powstawanie kolagenu, strukturalnego składnika tkanki łącznej, co powoduje niedorozwój i zniekształcenia wielu tkanek organizmu. Przypuszcza się że niedobory miedzi mogą mieć związek z wadami kręgosłupa a zwłaszcza skoliozy, powstającej w wieku rozwojowym. Niskie stężenie miedzi ogranicza powstawanie i funkcjonowanie wielu enzymów, co zaburza działanie układu nerwowego, powoduje uszkodzenia tętnic i serca, może powodować nadciśnienie i powstawanie zakrzepów, uniemożliwia produkcję odpowiedniej ilości melaniny, barwika włosów i skóry. Obniżona zawartość miedzi zwiększa podatność na infekcje i choroby z powodu zmniejszenia się ilości i aktywności białych ciałek krwi. Istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania układu odpornościowego ma wzajemny stosunek ilości miedzi do cynku. Przy niedoborze lub nadmiarze jednego z tych pierwiastków układ odpornościowy obniża swoją sprawność.

Magnez należy do grupy pierwiastków stanowiących materiał budulcowy kości, zębów, skóry, włosów (do tej grupy wliczane są również: wapń, fosfor, siarka oraz fluor). Ponadto wpływa na prawidłowe funkcjonowanie czynności serca (podaje się go dożylnie osobom po zawale, ponieważ przeciwdziała powstawaniu skrzepów oraz niebezpiecznej arytmii) i układu nerwowego, bierze udział w procesie kurczliwości mięśni, metabolizmu tłuszczów w organizmie, pobudza działanie niektórych enzymów, współdziała w tworzeniu aktywnej formy witaminy D. Poprawia pamięć i myślenie.

Magnez poprawia trawienie, przeciwdziała tworzeniu się kamieni w nerkach, reguluje pracę tarczycy oraz rozszerza drogi oddechowe, wspomagając leczenie astmy i zapalenia oskrzeli. Chroni też organizm przed pierwiastkami toksycznymi (np. ołów, kadm, rtęć) znajdującymi się w warzywach i owocach pochodzących z terenów skażonych. Łagodzi dolegliwości związane z zespołem napięcia przedmiesiączkowego i bóle menstruacyjne. Prawdopodobnie może również zapobiegać migrenom (nawet je leczyć) oraz cukrzycy typu II i chronić przed powikłaniami tej choroby.

Pierwiastek ten odgrywa istotną rolę w sytuacjach wymagających od nas dużego wysiłku oraz w napiętych i stresujących momentach. Wtedy najszybciej dochodzi do jego zużycia i wyczerpywania zapasów. Przy długo trwających sytuacjach tego typu może dojść do znacznych ubytków magnezu. Jego brak w diecie utrudnia nam skupienie się na konkretnych działaniach, zwiększa nerwowość i poruszenie, powoduje osłabienie, drżenie a nawet skurcze mięśni, jest przyczyną szybkiego bicia serca oraz zmniejszenie apetytu. Warto mieć również na uwadze fakt, że nadmiar w diecie takich czynników jak tłuszcz, cukier, alkohol, mocna kawa i herbata, diety „cud” może mieć wpływ na dostępność magnezu w organizmie.

Lekarze i żywieniowcy wciąż alarmują: niezdrowy tryb życia, zła dieta, nadmiar kawy, papierosy - wyjaławiają nasz organizm z najcenniejszych składników odżywczych. W konsekwencji czujemy się coraz bardziej zmęczeni, pozbawieni energii i sił witalnych.

Opracowano BIOPOLIMEROWY PREPARAT  cynku, miedzi, magnezu.

Przypadkowe odkrycie chromu
Naukowcy zwrócili uwagę na jego właściwości zaledwie 50 lat temu, w trakcie badań nad cukrzycą. Wówczas zauważyli, że wywołana sztucznie u szczurów cukrzyca, cofała się po zastosowaniu w ich diecie dodatku drożdży piwnych. Taka reakcja u gryzoni wywołała ogromne zainteresowanie. Po zbadaniu drożdży okazało się, że zawierają one nieznaną dotąd substancję z organiczną postacią chromu. Ten kompleks nazwali czynnikiem tolerancji glukozy – GTF (Glucose Tolerance Factor).

Fizjologiczne znaczenie
Rola fizjologiczna chromu nie jest jeszcze do końca wyjaśniona, wiadomo natomiast, że trójwartościowy jon chromu wchodzi w skład czynnika tolerancji glukozy GTF. W organicznej postaci jest on wykorzystywany w 15-20%.
Po wchłonięciu chrom jest przenoszony do wątroby, gdzie zachodzi synteza GTF.

Tajemnica pierwiastka
Chrom odgrywa decydującą rolę w zakresie kontroli stężenia cukru we krwi. Ściśle współpracuje z hormonem trzustkowym – insuliną nad komórkowym przyswajaniem glukozy. Chrom pomaga insulinie transportować zawartą we krwi glukozę do komórek ciała. Tam glukoza jest spalana, w efekcie czego dostarczana jest organizmowi energia.

Odchudzanie z chromem
W sytuacji lekko obniżonego stężenia cukru we krwi instynktownie szukamy czegoś słodkiego. Rozpuszczająca się glukoza natychmiast przenika do krwi i orzeźwiającą falą ogarnia nerwy i mózg. Zjedzenie batonika, wypicie słodkiego napoju, łyk alkoholu, natychmiast przynosi uspokojenie i ukojenie. Bardzo szybko przyzwyczaja się do takiego schematu i coraz częściej w chwilach smutku, zmęczenia, pojadamy między posiłkami i spożywamy słodycze. Odpowiedni poziom chromu w ustroju zapobiega wahaniom cukru, które wywołują niekontrolowane napady głodu.

W trosce o mięśnie
Przy niedoborze chromu dochodzi do insulinooporności. Osłabieniu ulega zdolność tkanki mięśniowej do wychwytu substancji odżywczych – glukozy, kwasów tłuszczowych. Te nie złapane przez mięśnie składniki pobiera od razu tkanka tłuszczowa i tym samym, zwiększa swoją masę. Suplementacja chromem przywraca wrażliwość na insulinę tkance mięśniowej. Sprawność mięśni ulega poprawie, właściwie wychwytują one insulinę i glukozę. W tkance tłuszczowej dochodzi do zmniejszenia zawartości tłuszczu zapasowego.

Chrom a dieta
Niewłaściwa dieta może doprowadzić do niedoborów tego pierwiastka. Przypuszcza się, że deficyt chromu może być jednym z czynników ryzyka cukrzycy i niedokrwiennej choroby serca. Stwierdzono, że dieta bogata w mono- i disacharydy powoduje zwiększone wydalanie chromu z moczem, a tym samym sprzyja powstawaniu jego niedoborów. Pamiętaj – chrom nie jest magazynowany w organizmie człowieka.

Objawy niedoboru chromu
Mogą być różne. Długotrwały deficyt chromu może doprowadzić do cukrzycy, powtarzających się stanów niedocukrzenia (hipoglikemii), miażdżycy tętnic. Poza tym objawami niedoboru są: nadwaga, notoryczne zmęczenie, nadmierne pragnienie, nieuzasadniony niepokój, częste oddawanie moczu, wzmożony apetyt, zmniejszona odporność na infekcje. Brak chromu wywołuje też hipercholesterolemię i podwyższa poziom frakcji LDL – cholesterolu

 
Rola chromu w gospodarce węglowodanowej i lipidowej jest znana od około czterdziestu lat.

Bardzo dobrym "modelem klinicznym" do oceny wpływu różnych związków na organizm jest odżywianie pozajelitowe. Suplementacja chromu u pacjentów z cukrzycą odżywianych pozajelitowo powoduje złagodzenie objawów cukrzycy, w tym także neuropatii. Jednocześnie, obserwowano zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę egzogenną. W ostatnich latach udowodniono, że chrom odgrywa pozytywną rolę w takich schorzeniach, jak: cukrzyca typu 2., cukrzyca ciężarnych, cukrzyca steroidozależna oraz upośledzona tolerancja glukozy. U osób chorujących na cukrzycę obserwuje się zaburzoną gospodarkę chromem. Wchłanianie chromu u tych chorych jest zwiększone, jednocześnie wzrasta wydalanie chromu z moczem. Wynika to z zaburzonej utylizacji tego pierwiastka (podwyższone stężenie chromu w surowicy i moczu, obniżone w tkankach) (Anderson, 1997).

Mechanizm biochemiczny oddziaływania chromu na gospodarkę węglowodanową został dobrze poznany. Niskocząsteczkowy element wiążący chrom zwiększa aktywność enzymu odpowiedzialnego za aktywację podjednostki beta receptora insulinowego. Chrom hamuje także enzym, który inaktywuje receptor insulinowy. Ponadto zwiększa utylizację glukozy i wrażliwość komórek beta trzustki. Można więc powiedzieć, że chrom współdziała z insuliną bądź "promuje" jej działanie. Dlatego też połączenie chromu organicznego z niacyną i innymi aminokwasami określa się terminem Czynnik Tolerancji Glukozy (GTF) (Anderson, 1999).

Znaczenie uzupełniania poziomu chromu u pacjentów z cukrzycą typu 2. potwierdzono w około 40 publikacjach. Na podstawie wyników badań oraz danych z piśmiennictwa z całą pewnością można stwierdzić, że suplementacja chromu jest korzystna u pacjentów z cukrzycą oraz zaburzoną tolerancją glukozy.

Bardzo ważne jest stosowanie odpowiedniego preparatu chromu. Ponieważ chrom organiczny jest bez porównania lepiej przyswajalny niż nieorganiczny, tylko taka postać tego pierwiastka powinna być zalecana do użycia.

Rola chromu w gospodarce węglowodanowej nie jest poznana do końca, dlatego prowadzi się szereg badań nad preparatami zawierającymi chrom, co pozwoli  w przyszłości na jeszcze lepsze poznanie znaczenia tego pierwiastka dla ludzkiego organizmu."

Chrom jest jednym ze składników, który ginie już podczas obróbki termicznej pokarmów. Jest bardzo ważnym składnikiem diety cukrzyka - współdziała z insuliną. Zwiększa jej wydzielanie przez komórki B trzustki. Przy odpowiednim poziomie tego pierwiastka, organizm skutecznie wykorzystuje insulinę.
Chrom wspomaga przyswajanie węglowodanów, a właściwie przenikanie glukozy przez błonę do wnętrza komórki.

Chrom nieorganiczny jest trudno przyswajalny i preparatów z tego typu chromem należy unikać. O wiele łatwiej przyswajalny jest w formie, w której znajduje się w organizmach żywych jako chelat aminokwasowy.

Opracowano BIOPOLIMEROWY PREPARAT cynku, miedzi, chromu.

HISTORIA LECZENIA ZŁOTEM

Starożytni wierzyli w cudowną moc uzdrawiania i w terapeutyczne właściwości złota. W Egipcie było ono używane w celach medycznych. Niektórzy uważali nawet, że kruszec ten kryje w sobie tajemnicę długiego życia. Zwolennicy tej teorii pili płynne złoto trzy razy dziennie lub rano na czczo. Miało przywrócić im młodość, wigor i uleczyć wszelkie choroby.

Złoto było stosowane w lecznictwie od czasów pradawnych, w szczególności w starożytnej Persji, Egipcie, Arabii, Indiach i Chinach. Arabowie do dziś uważają, że złoty metal wzmacnia serce, zwalcza palpitacje i drżenie kończyn, a także pomaga w stanach melancholii. Przez wiele wieków Chińczycy gotowali ryż wraz ze złotą monetą w celu uzupełnienia złota w organizmie. W niektórych przypadkach złoto rzeczywiście jest skutecznym medykamentem. Metaloterapia stosowana jest w leczeniu chorób wenerycznych, raka mózgu i infekcji ran.

Lecznicze właściwości złota opiewali Arystoteles i Paracelsus. Ten drugi zalecał stosowanie preparatów złota do terapii chorób wenerycznych, trądu, trudno gojących się ran, a nawet padaczki. Między VII a XIX wiekiem sole złota wykorzystywano do leczenia kiły, chorób zakaźnych i pasożytniczych, serca, a nawet gruźlicy. Awicenna, tadżycki lekarz, filozof i przyrodnik, który żył na przełomie X i XI wieku, twierdził, że złoto usuwało nieprzyjemny zapach z ust. Do celów leczniczych wykorzystywano cienkie płatki złota, sproszkowane złoto, złotą nalewkę lub roztwory złota. Ludwik XI kurował się nalewką. Powszechna była chryzoterapia, czyli leczenie solami złota. Izabela Bawarska zamawiała u znajomego aptekarza specjalnie sprowadzane powidła z solami złota na otyłość. Angelo Sala, wenecki filozof, alchemik, który żył na przełomie XVI i XVII wieku, stosował sole złota przeciw odrze i puchlinie wodnej. Maria Medycejska używała ich przeciw bólom zębów.

Św. Hildegarda z Bingen (1098 – 1179) – Patronka Krajowego Cechu Radiestetów i Bioenergoterapeutów zalecała i stosowała różnorakie kuracje złotem. Szczególnie polecała pieczenie sproszkowanego złota z mąką orkiszową oraz wodą oraz picie wina ze złotem. Twierdziła, że złoto przyjmowane systematycznie nawet w bardzo małych dawkach jest pierwiastkiem niezbędnym dla ludzkiego organizmu, mimo, iż występuje w ilościach śladowych. Hildegarda zalecała stosowanie złota na wszystkie choroby ducha i ciała. Według niej złoto stanowiło symbol nie tylko czystości, ale również długowieczności, rozwijało zalety intelektualne i moralne – było i jest eliksirem młodości i zdrowia.

Niezwykłe właściwości złota promował w swoich pracach amerykański mistyk Edgar Cayce działający w pierwszej połowie XX wieku. Według niego równowaga metali w organizmie człowieka zachwiana była głównie z powodu niedoboru złota. Uważał, że złoto konieczne jest do prawidłowej pracy wielu gruczołów produkujących hormony. Twierdził, że kuracja złotem jest niezwykle pomocna przy leczeniu: nowotworów, reumatyzmu, zapalenia naczyń i węzłów chłonnych, stwardnienia rozsianego, niedoczynności tarczycy, bielactwa, choroby Alzheimera i Parkinsona, alkoholizmu, głuchoty i chorób psychicznych. Wspomaga łagodzenie objawów menopauzy, niepłodność, likwiduje szum w uszach, hamuje zanik mięśni i paraliż.

W XX wieku wprowadzono złoto koloidalne, które wykorzystywane jest w leczeniu białaczek i niektórych innych nowotworów. Koloidalny roztwór złota, inaczej zawiesina mikroskopijnych cząsteczek złota w wodzie destylowanej, regeneruje, odbudowuje i równoważy siły witalne w organizmie. Złoto ma korzystny wpływ na układ pokarmowy i krążenie krwi. Koloidalne złoto jest czystym i naturalnym środkiem uzupełniającym dietę. Jest bioprzyswajalne, nietoksyczne, nie ma smaku ani zapachu. Wzmaga euforyczne uczucie dobrego samopoczucia, stymuluje funkcje organizmu, poprawia naturalną obronność i żywotność, ma dobroczynny wpływ na zrównoważenie rytmu serca i poprawę krążenia krwi. Preparaty ze złotem nie powodują podrażnień i uzależnień, są nieinwazyjne. Koloidalne złoto ma wpływ zarówno na zdrowie fizyczne, jak i na zdrowie emocjonalne. Terapia złotem stabilizuje poziom kolagenu, hamuje lub uwalnia aktywność niektórych enzymów. Odmładza ospałe organy wewnętrzne, a w szczególności mózg, wspomaga układ pokarmowy, a także podnosi witalność i reguluje temperaturę ciała. Koloidalne złoto ma właściwości usprawniające gruczoły i stymulujące nerwy.

Współcześnie zaleca się stosowanie preparatów ze złotem w przypadku chorób zakaźnych, wenerycznych, reumatycznych, w tym artretyzmu, łuszczycy, bielactwa, cukrzycy, kolagenozy, dusznicy, padaczki, zapalenia narządów płciowych i nowotworów. Terapia złotem jest pomocna podczas wypadania włosów, w leczeniu ropni, liszajów, kataru, stanów zapalnych oczu i wątroby. Złoto, podobnie jak srebro, miedź czy cynk działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybicznie. Hamuje wirusowe i bakteryjne infekcje. Niszczy pierwotniaki i roztocza, działa także hamująco na rozwój wirusów. Spowalnia opad krwinek OB, hamuje autoagresję. Likwiduje objawy przewlekłych chorób alergicznych. Preparaty złota działają przeciwtrądzikowo. Złoto wspomaga leczenie: alkoholizmu, narkomanii, otyłości, zaburzeń trawienia, nadczynności gruczołów, nerwicy, depresji, stanów lękowych. Wspomaga prawidłowe funkcje mózgu. Ułatwia gojenie oparzeń i ran, likwiduje bóle mięśni i nadmierne pocenie się, a także gwałtowne uderzenia gorąca i zimne dreszcze.

W najnowszym, około 100-stronicowym opisie patentowym nr WO 2008/063662 A2 przedstawiono m.in. sposób otrzymywania z jonów złota (III), koloidalnego złota o wymiarach cząstek 50-150 nanometrów, które skutecznie leczą wszystkie choroby nowotworowe. W opisie tym podano też, że w 2002 roku na raka na całym świecie zmarło 6,7 miliona ludzi, a prognozują, ze w 2010 roku na choroby nowotworowe umrze ponad 10,3 miliona osób !!!

OPRACOWANO  PREPARAT  ze złotem (Au)

Au to najnowszy preparat, który zawiera mono- i kilkuatomowe złoto. Nowoopracowany preparat zawiera cząstki, których rozmiary są mniejsze od 1 nanometra (jednej miliardowej metra), a więc są zdecydowanie mniejsze o kilka- lub nawet kilkadziesiąt razy od dotychczas spotykanych i stosowanych preparatów tego typu, i są rozpuszczone w soli fizjologicznej, dzięki czemu bardzo łatwo przenikają przez błony komórkowe człowieka, gdzie szybko łączą się z ludzkim DNA i w miarę potrzeby je naprawiają. Dodatkowo zwiększają o kilka- kilkaset razy przewodnictwo międzykomórkowe oraz zabezpieczają przed negatywnym działaniem wolnych rodników, które powstają m.in. pod wpływem promieniowania jonizującego.

Au jest najlepiej przyswajalnym przez ludzki organizm preparatem złota. Bardzo szybko wchłania się przez skórę, śluzówki, włosy i układ pokarmowy, gdzie uruchamia wzrost młodych komórek i tworzenie się kolagenu. Sprzyja to wzrostowi elastyczności nie tylko skóry, ale także naczyń krwionośnych, a systematyczne przyjmowanie zapobiega groźnym chorobom.

Au wkroplony lub rozpylony na oczy wspomaga korygowanie wad wzroku i skutecznie wpływa na likwidację przeróżnych stanów zapalnych oczu, a wkroplony do nosa przyczynia się do usunięcia kataru i innych schorzeń, skutecznie zapobiega grypie i innym chorobom układu oddechowego.

Au przyczynia się do likwidacji chorób wywołanych przez gronkowca złocistego i inne bakterie.

Au można stosować do irygacji, gdzie wspomaga usuwanie nawet długotrwały stanów zapalnych, likwidowanie guzów, mięśniaków, hemoroid i innych; zaleca się rozcieńczanie przegotowaną wodą w stosunku 1:1 do 1:4

Au rewelacyjnie przyczynie się do likwidowania żylaków, siniaków, obrzęków po uderzeniach, odczynów alergicznych po ukąszeniach owadów, guzów, włókniaków, brodawek i różnorakich narośli  nawet zrakowaciałych – po pewnym czasie następuje ich wyropienie lub zmniejszenie i wyschnięcie. W postaci kompresów jest niezastąpionym preparatem w bezoperacyjnym usuwaniu halluksów.

Au włosom przywraca naturalny kolor, elastyczność, zmniejsza ich wypadanie, a w wielu przypadkach powoduje ich odrost.

Au natryskiwane na twarz, rewelacyjnie odmładza, wygładza zmarszczki i rozświetla cerę. Mężczyznom zalecany do stosowania po goleniu, natomiast kobietom jako podkład pod makijaż oraz tonik po zmyciu makijażu (po natryskaniu ZW koniecznie wklepać i wcierać ręką).

Au wspomaga usuwanie paradontozy i innych chorób przyzębia, poprzez regularne pryskanie do ust i/lub natryskiwanie na szczoteczkę do zębów, wspomaga działanie pasty. Jest bardzo skuteczne w odkażaniu i mocowaniu protez zębowych.

Au jest rewelacyjnym bezzapachowym odświeżaczem zarówno do ust jak i do ciała.

Au przyczynia się do likwidowania różnorakich stanów zapalnych spowodowanych przez grzyby, a nawet wirusy.

Au nadaje się do użytku zewnętrznego i wewnętrznego.

Au w przypadku użycia zewnętrznego należy kilka razy dziennie rozpylić na twarz lub inne np. chore miejsca i pozostawić do wyschnięcia, korzystnie wcierać opuszkami palców. Kompresy nakładać poprzez nasączenie gazy, watki, szmatki itp. i przykrycie cienką folią oraz zabezpieczenie przed spadnięciem poprzez delikatne obwiązanie czymś elastycznym (rajstopy, pończochy, skarpety itp.). Po wyschnięciu można stosować kremy, balsamy, toniki itp. Stosować minimum 2 razy dziennie.

Au w przypadku użycia wewnętrznego należy pobrać raz dziennie (najlepiej tuż przed snem) 1-2 łyżeczki od herbaty, wymieszać z ½ szklanki przegotowanej lub mineralnej wody i wypić na stojąco.

Au długofalowo stosowany jest skuteczniejszy, bezpieczniejszy i tańszy niż dostępne preparaty na potencję!